Ik ben een echte moeder.. In hart en nieren.. Altijd al geweest. Het was dan ook geen verrassing dat ik 22 lentes jong al zwanger was. Toen we ontdekten dat ik zwanger was van niet één, maar twee kindjes voelde ik direct een missie: Hen opvoeden tot eigen, unieke personen. Inspelen op huna onderlinge verschillen & behoeftes zonder hen met elkaar te vergelijken. En laat dat meteen ook het meest lastigste zijn van het tweelingouderschap.
Naast alle balletjes die ik al hoog te houden had; werk, huishouden, sport, familie en vrienden, hadden we ook ineens de zorg voor twee meisjes. Ik merkte dat ik steeds minder energie had, altijd een rem voelde en veel vage, lichamelijke klachten had. Ik was niet meer de bruisende vriendin voor mijn lief, niet die enthousiaste mama die ik altijd wilde zijn.
En toen.. toen kwamen L&C in de peuterpuberteit. Ik ontdekte nu zelf dat het opvoeden van een tweeling nog niet zo eenvoudig is. Moest de een voor straf op de trap, dan wilde de ander erbij zitten. Vertelde ik de een dat ze niet op de bang mocht springen, je kan het al raden, vervolgens stond de ander op de bank te springen. Onze meiden voelden de behoefte om elkaar continu na te doen. Wat de een ervoer, moest de ander ook ervaren. Ik was halverwege de dag gesloopt! Ik vroeg advies bij diverse zorgverleners, maar deze gaven me allemaal adviezen voor één kindje welke met twee peuters juist niet leken te werken. Niemand leek me écht te kunnen helpen met de opvoeding van onze tweeling. Ik liep inmiddels als een zombie door het leven. Ik deed wat moest gebeuren en stond altijd op de automatische piloot. Ik vond het heel frustrerend om te voelen dat er zoveel meer in me zit dan dat eruit kwam. Waarom lukte het me nou niet om vol energie door het leven te gaan? Waarom was ik toch altijd moe en gespannen?
Nadat ik voor de zoveelste keer met een paniekaanval op mijn werk zat, welke lichamelijk niet te verklaren waren, besloot ik mentaal aan de gang te gaan. Ik begon met mediteren, ging naar een hypnotherapeut, later naar een reiki coach (zweverig? Nee juist niet) en leerde onwijs veel over mezelf, wat me blokkeerde en waar nog oude pijnen zaten die me tegenhielden. En ik merkte dat ik steeds meer energie kreeg, steeds minder remming voelde en weer echt plezier ging maken. Daarnaast ging ik me ook verdiepen in opvoeding. Hoe kan ik het leven met mijn tweeling wat makkelijker maken? Zodat de dagen met de meiden minder energie vreten.
Wat ontdekte ik: dit is een mega sterke wisselwerking! Puur praktisch aan de gang met opvoeding, structuur & routines, zodat het dagelijks leven minder energie kost, er meer ruimte is voor gezelligheid, genieten en samen plezier maken. Waar je vervolgens ook weer energie van krijgt. En met je eigen energie, mindset, overtuigingen aan de gang zodat jij echt weer JIJ wordt. Want we zijn zoveel meer dan alleen maar mama, vrouw en poets ;-). Weten waar je van oplaadt, waar je blij van wordt en jezelf op nummer 1 zetten. Die combinatie van opvoeding & je eigen energie, die is echt magisch! En dat heb ik zelf aan alle kanten mogen ondervinden.
Er kwam meer rust in huis, ik hoef niet meer overal strijd om te voeren, aan het einde van de dag is er nog steeds energie voor mijn lief, hobby, sporten of vriendinnen en voor mij misschien nog wel het belangrijkste: ik ben nu die leuke mama die ik zo graag wilde zijn.
En toen voelde ik: DIT IS WAT IK WIL DOEN!
Andere (tweeling)moeders helpen de beste versie van zichzelf te worden. Niet alleen voor zichzelf, maar zeker ook voor hun gezin, werk en naasten. De beste versie van onszelf is ook de beste versie voor iedereen om ons heen. Niet meer jezelf wegcijferen, het geluk van andere voor laten gaan op die van jezelf. Maar eerst je eigen zuurstofmasker opzetten (zoals ze in het vliegtuig vertellen). Want als jij Knock Out bent, kan je er voor helemaal niemand meer zijn.
Met heel veel enthousiasme heb ik me de afgelopen jaren verdiept in de uitdagingen van het drukke leven met een tweeling. En wat heeft dat – alleen al voor mezelf en onze meiden – veel vruchten afgeworpen. Natuurlijk is het niet zo dat hier nooit ruzie, strijd of jaloezie is. Ook bij ons gebeurd het geregeld dat de ander absoluut niet mee mag doen en dat een slaapkamer verboden terrein is voor zus. Maar over het algemeen is die strijd van korte duur en hoor ik uit mijn omgeving dat het bij ons allemaal echt wel meevalt. Onze meiden voelen en ervaren echt dat ze een eigen individu zijn. Ja ze zijn een tweeling en horen bij elkaar, maar ze zijn tot in hun diepste vezels uniek.
Maar naast dat ik tweelingmama ben, ben ik natuurlijk ook gewoon Paulien. En die krijgt voortaan echt veel meer aandacht.
Paulien is soms net een beetje té enthousiast. Dat enthousiasme zorgt ervoor dat ik soms iets te blij uit de bocht schiet. Dat ik daarbij ook nog best onhandig ben, is geen beste combi. Ooit smeet ik een bakje ijs naar het hoofd van mijn lief, terwijl ik het eigenlijk rustig aan hem wilde geven. Ik ben niet gemaakt om hele lappe tekst te lezen. Maar laat mij een afbeelding, schema of mindmap zien en ik begrijp en voel direct wat er wordt bedoeld. Toch een lap tekst of kom ik ergens niet direct uit, dan pak ik papier en stiften erbij. Je zult dit dan ook geregeld tijdens sessies zien gebeuren. En laten we vooral samen heel hard lachen om de woorden die ik door elkaar haar en gezegdes die ik net even anders gebruik (het is zo trots als een paard toch?). Heeft niks te maken met verminderde focus, meer dan mijn mond soms sneller praat dan mijn hoofd werkt.
Ik geloof dat wij als ouders aan de basis staan voor het opgroeien van onze tweelingkinderen tot blije, gelukkige, unieke personen. Ieder op zijn of haar eigen manier. Hoe wij reageren op het onderling vergelijken, concurreren, bekvechten en niet voor elkaar onder willen doen, is fundamenteel voor het ontwikkelen van de eigen identiteit. Daarom is het zo belangrijk dat wij weten hoe die bijzondere tweelingband invloed heeft op het opgroeien van onze kinderen.
Als je me zou kennen zou je weten dat:
Ik een echte kletskont ben. Zo erg dat ik toen ik 6 jaar oud was al geopereerd moest worden aan poliepen op mijn stembanden. Lang voordat de eerste BN’ers het als publiciteitsstunt gebruikten. Ondanks dat ik graag praat, ben ik ook een goede luisteraar en komen bij zus en vriendinnen regelmatig naar me toe om hun hart te luchten.
Ik ben een onwijze romanticus. Ik geloof ik tekens van het universum, soulmates en liefde op het eerste gezicht. Ik geloof ook dat iedereen iets goeds in zich heeft. Zelfs de slechtste crimineel zal vast ergens een zacht plekje in zijn hart hebben. Ik zal als coach doorgaan tot ik die plek heb gevonden en het beste in iemand naar boven heb gehaald.
Ik vertrouw op mijn gevoel, durf die te volgen, maar geef er wel een praktische draai aan. Ik maak altijd een vertaalslag naar: “en hoe ga ik dat nu doen?”
Denk jij nu: “Hé, dat klinkt zo gek nog niet?” Voel je welkom en neem contact met me op. Dan bellen we even en praten we over jouw drukke leven met een tweeling. Helemaal gratis en vrijblijvend natuurlijk. Ik kijk er naar uit om je te ontmoeten!
Je mag me mailen, bellen, What’s Appen, ouderwets sms’en of je kan eenvoudig het contactformulier invullen.
Ik neem dan zo snel mogelijk contact met je op.
Deze tips mag je niet missen wanneer jullie tweeling in de peuterpuberteit zit. Voor een flinke dosis positiviteit en rust.
