de Tweelingcoach

Strijd, zeuren, Zelluf doen en Neeee!

Dit is een prima opsomming van wat de peuterpuberteit inhoudt. Voor veel ouders is deze fase dan ook echt de hel op aarde. Ja dat klinkt heftig, maar vaak dekt deze uitdrukking precies de lading. Hoe kom je hier nou relaxed en positief doorheen? HOE? Daarvoor heb je een paar richtlijnen en in deze blog bespreek ik er twee die jullie leven in deze fase een stuk aangenamer gaan maken.

peuterpuberteit bij een tweelingAllereerst wil ik hier zeggen dat de peuterpuberteit echt een soort transformatiefase is voor jullie tweelingkinderen. Van hulpeloze baby’s, afhankelijk van volwassenen, veranderen ze in een eigen persoontje met een eigen wil en mening. Jullie kinderen gaan de wereld door een hele andere bril zien. Ze kunnen ineens zelf bepalen wat ze doen en hoe ze dat doen. En dat laten ze merken ook! Wat begint met het ontdekken van eigen handen en voeten, het herkennen van hun eigen spiegelbeeld (of die van de ander), ontwikkelt zich verder in het ontdekken van de eigen stem en dat je die kan gebruiken om aan te geven wat je wel en niet wil. Dit resulteert in de – oh zo bekende – ‘Ik ben twee en zeg nee-fase’ en de opmerking “Zelluf doen!”. Jullie baby’s zijn getransformeerd van baby naar peuter en dat zullen jullie weten ook! 

Dan die 2 richtlijnen.. Die jullie echt even door die heftige periode heen slepen. Die ervoor zorgen dat jullie kids met een positief zelfbeeld en zelfvertrouwen uit de peuterpuberteit komen. Die ervoor zorgen dat ze klaar zijn om naar school te gaan. Hier komen ze!

 

#1: Stel max. 5 vaste regels op en voer deze consequent uit

#2: Choose your battles

 

Eigenlijk vallen deze twee richtlijnen samen. Bespreek samen welke regels, normen en waarden jullie als ouders echt willen meegeven aan jullie kinderen. En bedenk hierbij dat het regels zijn die bij jullie passen. Ze moeten voelen als een open deur. Ze moeten belangrijk zijn, maar wel makkelijk, eenvoudig en vanzelfsprekend voelen. Dingen die zwaar en moeilijk voelen passen waarschijnlijk niet bij jullie gezin en opvoeding. Jullie intuïtie leidt tot de juiste richting bij het opstellen van deze regels. Dat klinkt misschien vaag, maar het werkt wel zo. Voelt iets fijn en goed, dan is dat de juiste richting. Voelt iets zwaar en moeilijk, dan moet je hier ver vandaan blijven. Houd het ook echt bij maximaal vijf regels. Wanneer er teveel regels zijn, allemaal verschillend in belangrijkheid, dan raken jullie peuters in de war. Ze kunnen niet onthouden welke regels er allemaal zijn, waardoor ze zich er ook niet aan kunnen houden. Met als gevolg dat jullie  door het huis rennen als scheidsrechters.

“Nee dat mag niet!” “Niet daarop klimmen!” “Blijf daarvan af!” “Neeeee niet aankomen!” 

Voor iedereen is het dan onrustig, hectisch en onduidelijk wat er van hen verwacht wordt. Houdt het simpel, positief en zorg ervoor dat de regels passen bij jullie leven en opvoeding. Hierbij hoort ook de tweede richtlijn. Choose your battles. Dat doe je in grote lijnen al door het opstellen van maximaal vijf vaste regels. Tijdens het dagelijks leven werkt dit ook zo met kleinere strijdmomenten, zoals naar buiten gaan. Laten we deze situatie even als voorbeeld gebruiken. 

Wanneer jullie naar buiten willen, moeten jullie kinderen hun schoenen en jas aandoen. Misschien moeten ze ook nog even naar de wc als ze al zindelijk zijn. Jij kan dit op de automatische piloot en snel. Hop jas aan, hop schoenen aan.. en klaar! Jullie kinderen hebben net ontdekt dat ze dingen zelf kunnen. Dat ze zelf kunnen bepalen of ze iets wel of niet doen. En in deze situatie zijn er drie dingen waarbij ze zelf kunnen bepalen of ze het doen, wanneer ze het doen en hoe ze het doen. Jij staat al helemaal klaar om naar buiten te gaan en jullie peuters moeten nog beginnen. Je wordt al een beetje ongeduldig.. 

Nu kan je ervoor kiezen om strijd te voeren. “Kom op jongens! Schiet nou eens op!” De kinderen zelf in hun jassen te wurmen, al worstelend hun schoenen aan te doen en ondertussen breekt het zweet je uit omdat jij je jas al aan hebt. Waarschijnlijk staan jullie uiteindelijk met veel geruzie, gehuil en drama buiten en heb je eigenlijk al geen puf meer om nog iets te doen. 

Maarrrr… Je kan er ook voor kiezen om die strijd niet te voeren en de kinderen het zelf te laten doen. Laat ze maar uitvogelen hoe je schoenen aan moet doen, hoe je een jas aan moet doen. Wanneer jij het altijd voor hen doet, leren ze het nooit zelf. En met een tweeling is het zo makkelijk als ze dit soort dingen zelf kunnen. En daarbij.. Als het ze uiteindelijk zelf lukt is dat weer een succeservaring en groeit hun zelfvertrouwen “Ik kan het echt zelf!”En wat zijn ze dan trots, En wat kunnen jullie dan trots zijn. Een volgende keer hoef je dan alleen maar op tijd aan te geven dat jullie naar buiten gaan en dat ze hun jas en schoenen aan moeten doen. Easy peasy!!

Hebben jullie nog vragen over deze twee tips? Of zijn jullie benieuwd naar nog meer handige, praktische tips om de peuterpuberteit door te komen? Stuur me dan zeker even een berichtje via het contactformulier of naar paulien@detweelingcoach.nl