Jullie zitten gezellig aan tafel voor het avondeten. Alles gaat goed. Er wordt een beetje gekletst en iedereen is lekker aan het eten. Tot het moment dat één van de tweeling ontdekt dat je het eten ook op de grond kan gooien. Dat is nog eens een leuk spelletje. En ze krijgt er nog aandacht door ook. Want papa of mama reageert direct op dat spel. Nummer twee (even voor het gemak 😉 ) ziet wat er gebeurd en dat spelletje lijkt haar ook wel wat. Krijg ik dezelfde aandacht als ik mijn eten ook op de grond gooi?
Ja deze is voor ons allemaal heel herkenbaar. En wij snappen er vaak niks van. Want waarom moet je toch altijd alles hetzelfde? Je kan een tweeling nog zo individueel opvoeden, maar aan dat kopiegedrag ontkom je niet. Wat de één doet, moet de ander ook doen. Ook met gedrag waar jullie niet zo blij van worden, zoals bovenstaand voorbeeld.
Op deze leeftijd (van 2 jaar) komen kinderen in de peuterpuberteit en ontdekken ze hun eigen persoontje. Ze komen los van hun moeder. Je noemt dit seperatie-individuatie. Eenlingen gaan eenmaal door deze fase heen. Ze komen los van hun moeder en ontdekken dat ze een eigen persoon zijn, een eigen ik hebben. Wanneer tweelingen door deze fase van seperatie-individuatie gaan, komen ze eerst los van hun moeder, maar nog niet van elkaar. Je kan zeggen dat ze eerst een wij-gevoel krijgen, met als gevolg het kopiegedrag. Want als zij iets doet, dan moet ik dat natuurlijk ook doen. Als zij iets nieuws ervaart, dan wil ik dat ook ervaren.
Daarnaast leren jonge kinderen van het nadoen van gedrag. Let maar eens op, ze doen niet alleen elkaar na, maar ook papa en mama (en eventueel een oudere broer of zus). Het zorgt ervoor dat we leren lopen, praten, fietsen… eigenlijk alles leren we door iemand anders na te doen.
In het geval van ongewenst gedrag, zoals eten op de grond gooien, op de tafel klimmen of wegrennen is er maar één ding dat jullie kunnen doen, namelijk hen los van elkaar streng aanspreken met “nee, dat mag niet” en hierin consequent blijven. Spreek je ze tegelijk aan, dan heeft het ook de helft minder impact en grote kans dat ze het na een tijdje gewoon weer doen. Consequent zijn is echt heel belangrijk.
Bied hen daarnaast een alternatief aan wat wel mag. Gooien ze eten op de grond, geef ze dan een klein balletje of propje of een speelgoedje dat ze op de grond mogen gooien. Maar bijvoorbeeld wel na elk hapje. (Anders gaat er nooit iets in). Klimmen ze steeds maar weer op tafel en kunnen jullie blijven zeggen dat dat niet mag. Geef ze dan een plek waar ze wel mogen klimmen.
Last but not least.. Zorg dat er niet teveel regels zijn en houd je consequent aan deze regels. Wanneer er teveel regels zijn is het lastig om te weten welke echt belangrijk zijn. Daarnaast kunnen jullie dan als scheidsrechters door het huis blijven lopen en dat maakt de sfeer er niet echt beter op.
Heel veel succes!!
Je mag me mailen, bellen, What’s Appen, ouderwets sms’en of je kan eenvoudig het contactformulier invullen.
Ik neem dan zo snel mogelijk contact met je op.
Deze tips mag je niet missen wanneer jullie tweeling in de peuterpuberteit zit. Voor een flinke dosis positiviteit en rust.
